Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

Ησύχασε...μια ταινία είναι μόνο (δεν)...Α Μέρος

Είναι βράδυ, και έχεις μαζευτεί με την παρέα σου σε κάποιο σπίτι να αράξετε γιατί έξω έχει ψοφόκρυο, ενώ η τσέπη σου δεν στάζει ούτε σάλιο. Και εκεί που κάθεστε αραχτοί με τις ποδάρες πάνω στο τραπέζι και πίνεται μπύρες κάποιος ρίχνει την ιδέα να δείτε ταινία. Και τι ταινία. Το καλύτερό σου. Θρίλερ.
Πάλι με το μαξιλάρι θα τι βγάλω σκέφτεσαι αλλά τι να κάνουμε, υπάρχουμε και μεις οι βιτσιόζοι που την βρίσκουμε με το αίμα και το μεταφυσικό και όχι με σαπουνόπερες και ρομάντζα.
Και εκεί που όλα κυλούν ομαλά και ο δολοφόνος κάνει καλά την δουλεία του τσουπ πετάγεται στην οθόνη κάτι και συ έντρομη αρχίζεις να φωνάζεις σαν υστερικιά. "Έλα ησύχασε μια ταινία είναι μόνο." Είναι όμως έτσι ή όχι; 
Δεν είναι λίγες οι φορές που πολλές ταινίες τρόμου κάπου στους τίτλους αρχής ή τέλους γράφουν "βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα". Λίγοι είναι αυτοί που τα πιστεύουν. "Έλα μωρέ ένα τέχνασμα είναι για να σε τρομάξουν." Τι γίνεται όμως όταν η ιστορία που είδες να εκτυλίσσεται μπροστά σου δεν είναι προϊόν της φαντασίας κάπου σκηνοθέτη αλλά είναι μια πίστη όσο γίνεται (σχεδόν ποτέ εδώ που τα λέμε) απεικόνιση της πραγματικότητας. Για αυτούς, λοιπόν, που τους αρέσουν οι ταινίες τρόμου και αυτούς που τους  άρεσε το άρθρο για το Halloween ακολουθούν τα πιο διάσημα θρίλερ που έχουν βασιστεί σε αληθινά γεγονότα. Πιάστε μια κρύα μπύρα και ένα σακουλάκι ποπ κορν ή πατάτκια (όπως βολεύεται κανείς) και απολαύστε...

1) Ο εφιάλτης στον δρόμο με τις λεύκες - Nightmare on Elm's street (1984, 1985, 1987, 1988, 1989, 1991, 1994, 2003, 2010)
Κάπου στη δεκαετία του 80 κάποιος σκηνοθέτης με το όνομα Wes Craven διαβάζει στην Los Angeles Times κάτι άρθρα για μερικούς παράξενους θανάτους αντρών από την Νοτιοανατολική Ασία. Ο θάνατος (και αυτό είναι το περίεργο) τους πέτυχε στον ύπνο και τα θύματα βρέθηκαν να φωνάζουν και να χτυπιούνται στα κρεβάτια τους έως ότου αφήσουν την τελευταία τους πνοή. Μάλιστα στις εξετάσεις αργότερα δεν διαπιστώθηκε κάποια αιτία αιφνίδιου θανάτου, όπως έμφραγμα.
Και τότε ο Craven εμπνέεται να δημιουργήσει ένα χαρακτήρα που θα τον κάνει πλούσιο και θα γνωρίσει μεγάλη επιτυχία για πολλά χρόνια. Κάπως έτσι, λοιπόν, γεννιέται ο Freddy Krueger (αυτός ο ομορφούλης με το καπέλο) που θα τρομοκρατήσει γενιές και γενιές αφήνοντας πολλούς άυπνους για αρκετό καιρό. Μεταξύ μας προτιμώ τον Jason Voοrhees (τον τυπάκο με την μάσκα του χόκεϊ που θερίζει κόσμο) από τον Freddy.

2) Ψυχώ - Psycho (1960, 1983)
Από τις πλέον κλασικές σκηνές από ταινίες τρόμου είναι αυτή που μια τύπισσα μπανιαρίζεται ωραία και καλά (να μας την έδειχνε και ολόκληρη ρε παιδί μου θα ήταν καλύτερα) όταν ξαφνικά ακούμε τον ήχο ενός βιολιού και πίσω από την κουρτίνα μια σκιά να κρατά σηκωμένο ένα μαχαίρι και να κατευθείνεται προς της πρωταγωνίστρια μας. Τελικά ο δολοφόνος γεμίζει το θύμα του με τρύπες αφήνοντας την νεκρή.
Η ταινία του τρανού Albert Hitchcock (ενώ πρώτα είχε γίνει βιβλίο από τον Peter Bloch) εμπνέεται την πλοκή της από την ιστορία του Ed Gein ενός ανθρώπου που πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια (καταπίεση, bulling) και που ύστερα τον θάνατο της θρησκόληπτης και κάποιες φορές παρανοϊκής μητέρας του πήρε την κάτω βόλτα στρεφόμενος στο σατανισμό, τον κανιβαλισμό και τη λατρεία του θανάτου. Ο τρελο - Εντ πέρα από τους φόνους που είχε διαπράξει αρεσκόταν και στο να κρατάει ενθύμια από τα θύματα του και όχι μόνο. Ο τύπος είχε τρέλα να ξεθάβει όσες γυναίκες έμοιαζαν στη μάνα του και να κρατάει μέρη του σώματός τους για διακοσμητικά στο σπίτι. Μύτες, κεφάλια, χέρια, γεννητικά όργανα, ζωτικά όργανα, ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς, ενώ πολλές φορές κατασκεύαζε αντικείμενα από το δέρμα και τα οστά των νεκρών.
Η ιστορία του Γκέιν πρέπει να είναι από τις αγαπημένες του Holywood καθώς πολλές ταινίες εμπνέονται από αυτή: The Silence Of The Lambs (1991), Light Of The Moon (2000), Ed Gein (2001), The Texas Chainsaw Massacre (2007).

3) Ο Εξορκιστής - The exorcist (1973)
Φυσικά από τη λίστα μας δεν θα μπορούσε να λείπει ο εξορκιστής του William Friedkin, μιας και είναι από τι πιο τρομακτικές ταινίες...τρόμου. Όχι γιατί παρουσιάζει την ιστορία ενός δαιμονισμένου δωδεκάχρονου κοριτσιού που γυρνάει το κεφάλι της 180 μοίρες, αλλά γιατί ο έξυπνος σκηνοθέτης φρόντισε κατά την διάρκεια της ταινία να πετάει εικόνες που διαρκούσαν κλάσματα δευτερολέπτου και που υποσυνείδητα προκαλούσαν φόβο. Πηγή έμπνευσης της ταινίας, που έσπασε ταμεία, είναι η ιστορία ενός αγοριού στο Μέριλαντ των Η.Π.Α το 1949. το οποίο είχε έρθει υπό την κατοχή κάποιου δαίμονα αλλά τελικά σώθηκε χάρης τη βοήθεια τεσσάρων ιερέων. Μάλιστα σε άρθρα εφημερίδων της εποχής γράφτηκε ότι κατά την τελετή το αγόρι ξεστόμιζε άγνωστες λέξεις, έτρεμε, σηκωνόταν στο αέρα ενώ αντικείμενα εκσφεντονίζονταν δεξιά και αριστερά. Βέβαια το παιδάκι μάλλον ούτε γύρισε ποτέ το κεφάλι του 180 μοίρες ούτε ξέρασε κανένα ιερέα στα μούτρα (κορυφαία σκηνή) και η τελετή του ήταν μάλλον λιγότερο επώδυνη από ότι μας την παρουσιάζει το ΙερόΞύλο.

4) Ο εξορκισμός της Έμιλι Ρόουζ - The exorcism of Emily Rose (2005)
Αν η συγκεκριμένη ταινία δεν είχε αναλωθεί τόσο στη δικαστική διαμάχη του ιερέα Richard Moore με την οικογένεια Rose για το θάνατο της κορούλας τους, τότε ίσως να μέτραγε περισσότερο. Ο ιερέας καταδικάζεται σε φυλάκιση με την κατηγορία της δολοφονίας εξ αμελείας και η κοπέλα τελικά αποδεικνύεται ότι έπασχε από επιληψία. Στο μεταξύ όμως ο σκηνοθέτης μας δείχνει και μερικά γεγονότα από την ιστορία της Emily όπως τα αφηγείται η δικηγόρος του ιερέα Erin Bruner, η οποία τα βρίσκει σκούρα κάθε βράδυ μετά τις τρεις το χάραμα. Κορυφαία σκηνή αυτή μέσα στο στάβλο με τα αστραπόβροντα έξω να σκάνε σαν τρελά και την δαιμονισμένη Emily να αποκαλύπτει τα ονόματα των δαιμόνων (6 στον αριθμό) που την έχουν κυριεύσει.
Στο δια ταύτα τώρα η ταινία είναι εμπνευσμένη στη ιστορία της Γερμανίδας Anneliese Michel, η οποία το 1968 στα 17 της άρχιζε να παρουσιάζει κάποια συμπτώματα που δίχαζαν. Από την μία αυτοί που υποστήριζαν ότι το κορίτσι έπασχε από σχιζοφρένεια και από την άλλη αυτοί που υποστήριζαν ότι κάτι ανώτερο έχει καταλάβει το κορίτσι. Τελικά οι γονείς της πείθονται το 1975 ότι το κοριτσάκι τους έχει δαιμονιστεί και στρέφουν τις ελπίδες τους σε δύο ιερείς. Η Anneliese μέσα σε 10 μήνες δέχτηκε 67 τελετές εξορκισμού μάταια όμως αφού η νεαρή κοπέλα απεβίωσε λόγω πείνας και αφυδάτωσης. Πληροφοριακά για όποιον τολμηρό που με διαβάζει, στο youtube υπάρχει υλικό από τον εξορκισμό της Anneliese. Ιερείς και γονείς κατηγορήθηκαν για τον θάνατο του κοριτσιού για ανθρωποκτονία εξ αμελείας και τελικά καταδικάστηκαν σε φυλάκιση 6 μηνών με 3 χρόνια αναστολή. Μάλλον οι δικαστές πίστεψαν το ενδεχόμενο η Anneliese να ήταν δαιμονισμένη για να χαριστούν έτσι στους φταίχτες.

5) Το κάλεσμα - The conjuring (2013)
Η ταινία παρουσιάζει την ιστορία μια κούκλας ονόματι Annabelle η οποία πιστεύεται ότι είναι στοιχειωμένη. Η οικογένεια Perron (ανδρόγυνο, 5 κόρες και ένας σκύλος) μετακομίζει στο καινούριο
της σπίτι. Μετά από διάφορα παράξενα παραφυσικά γεγονότα που συμβαίνουν κυρίως τη νύχτα η οικογένεια αποφασίζει να καλέσει τους Ed και Loraine Warren (ερευνητές παραφυσικών γεγονότων και μέντιουμ) ώστε να δώσουν μια εξήγηση. Μετά από πολλές τρομακτικές σκηνές (δεν θα ξεχάσω εκείνο το αργό πλάνο με τη γριά που στέκεται πάνω στη κυρία Perron οι οποία κοιμάται, και ξερνάει πάνω της λίτρα αίμα) τελικά αποδεικνύεται ότι στο σπίτι ζούσε κάποτε μια μάγισσα με το όνομα Bathsheba Sheran η οποία είχε θυσιάσει το μιας βδομάδας παιδί της στον έξω από δω και όταν αυτοκτόνησε το 1863 καταράστηκε όποιον ερχόταν στην περιοχή της. Τελικά η μάγισσα στοιχειώνει και τη Carolyn Perron, μητέρα της οικογένειας η οποία τελικά ύστερα από εξορκισμό σώζεται και έζησαν αυτοί καλά και μεις θα δείξει.
Με τα πολλά και τα λίγα η ταινία είναι εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα (όπως λέει και στους τίτλους τέλους) των ερευνητών Ed και Loraine Warren, οι οποίοι καλούνται από μια οικογένεια να ερευνήσουν τα παράξενα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα. Δυστυχώς ο Ed Warren πέθανε το 2006 και η Lorraine που κοντεύει τα 90 δεν είναι σε θέση να ανακαλέσει το γεγονός.  Η ταινία φαίνεται να έχει κάνει πιστή αναπαράσταση (εντάξει έβαλε και λίγο σάλτσα) των γεγονότων όπως ισχυρίζεται ο Tony Spera, διευθυντής της εταιρείας που είχαν ιδρύσει το 1952 οι Warren, Αυτό που με χαλάει προσωπικά είναι ότι η Annabelle της ταινίας δεν μοιάζει καθόλου με την αυθεντική κούκλα (πρόσφατα βγήκε και ταινία)                                                                                                                                                                                                                                      
Υ.Γ: Spoiler Alert!!!
Και τώρα που διαβάσατε τις σάχλες μου έχετε πολλές επιλογές ταινιών να δείτε. Πίτσα, μπυρίτσα και καλή παρέα. Εύχομαι να σας αρέσουν και να το ευχαριστηθείτε όσο θέλετε (if you know what I mean). 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου