Ο μυστικός κόσμος των παιχνιδιών Pokémon

Είναι ένας κόσμος που συνδυάζει την πραγματικότητα και τη φαντασία. Ένας κόσμος που προσφέρει ατέλειωτες στιγμές γέλιου, περιπέτειας και κατά καιρούς συγκίνησης. Αποτελεί ένα από τα πιο αγαπημένα κινούμενα σχέδια όλων των εποχών. Αποτελεί επίσης και ένα από τα κορυφαία σε πωλήσεις παιχνίδια σε όλο τον κόσμο τόσο χάρη σε μικρές φιγούρες, όσο τις κάρτες συλλογής και τα βιντεοπαιχνίδια.

Μα φυσικά μιλάμε για τα Pokémon που από το 1995 έχουν καθηλώσει μικρούς και μεγάλους τόσο μπροστά από μια οθόνη ή ένα κόμικ όσο και μπροστά στις παιχνιδοκονσόλες. Υπάρχουν πράγματα όμως που πιθανώς ακόμα και ο μεγαλύτερος φαν δεν θα έχει προσέξει. Σας τα δίνουμε στο πιάτο. 

Ξυπνάς ένα πρωί με όρεξη να γίνεις εκπαιδευτής Pokemon. Κάποιες φορές βέβαια (ιδιαίτερα στις νέες γενιές) ξυπνάς μέσα σε ένα φορτηγό μετακόμισης σαν να σε έχουν απαγάγει(ευχαριστώ μαμά). Πατέρα δεν έχεις ή αν έχεις είναι από τους αντιπάλους που έχεις να βγάλεις από τη μέση. Αφού λοιπόν, αποχαιρετήσεις τη μαμάκα που ευτυχώς δεν αρχίζει το μιξόκλαμα (αθάνατη Ελληνίδα μάνα) είσαι έτοιμος για το περιπετειώδες ταξίδι. 

Ένα ταξίδι που μοιάζει με κυνήγι όπου κυνηγός είσαι εσύ και φοράς πάντα ένα καπέλο, πρωί και βράδυ ενώ όταν βρέχει δεν έχεις ομπρέλα. Και παρόλα αυτά δεν αρρωσταίνεις. Αντί για αγριογούρουνα, μπεκάτσες και λοιπά ζώα, εσύ κυνηγάς ζωόμορφα ως επί το πλείστον πλάσματα, με σκοπό να τα αιχμαλωτίσεις σε κάτι μικρές και στενές μπάλες διαφόρων χρωμάτων και να γίνεις ο δυνατότερος όλων.

Και όχι μόνο τα αιχμαλωτίζεις, τα βάζεις να παλέψουν με άλλα όμοια τους στην προσπάθεια σου να γίνεις ο πολύ καλύτερος όπως δεν ήταν ποτέ κανένας. Κυνομαχίες φάση. Αν κερδίσεις μάλιστα τη μάχη αυτή σύμφωνα με τα βιδεοπαιχνίδια, ο ηττημένος σου δίνει ένα χρηματικό ποσό ως έπαθλο (τζόγος;). Και μιλάμε για αρκετά εκατοντάδες και μερικές φορές χιλιάδες δολάρια. 

Μάλιστα σου υπενθυμίζει να στείλεις και κάποια στην μαμά σου, που είναι άνεργη και ασχολείται με τα οικιακά. Αυτό που κάνει δηλαδή είναι να στέκεται μπροστά από την κουζίνα όλη μέρα και να σε παίρνει τηλέφωνο να σου πει ότι ψώνισε και ότι σου έχει βάλει φάρμακα στο υπολογιστή (!). Πολύ μπροστά η φαρμακοβιομηχανία μιλάμε. «Να τρως καλά και να ντύνεσαι ζεστά» είπε ποτέ καμιά Pokemon – μάνα.

Από τις μάχες τα Pokémon κερδίζουν κάποιους πόντους εμπειρίας και μόλις μαζέψουν ένα συγκεκριμένο αριθμό πόντων ανεβαίνουν επίπεδο. Όταν μάλιστα ανέβουν πολλά επίπεδα και φτάσουν σε ένα ορισμένο τότε εξελίσσονται, αλλάζουν μορφή, χρώμα, και γίνονται πιο δυνατά. Γίνονται τόσο διαφορετικά στη μορφή που καταρρίπτουν την εξελικτική θεωρία του Δαρβίνου και τις μορφολογικές αλλαγές που συμβαίνουν μακροπρόθεσμα.  

Τα Pokémon επίσης μαθαίνουν και νέες επιθέσεις. Όχι ότι διαβάζουν κανένα εγχειρίδιο. Απλώς με κάποιο τρόπο δέχονται (μη με ρωτήσετε από πού) ένα δίσκο (cd) με την εκάστοτε επίθεση και στη συνέχεια μπορούν να την εκτελέσουν. Επιθέσεις μπορείς να βρεις είτε χάμω στο έδαφος είτε στα εξαιρετικά σούπερ μάρκετ. Βέβαια σε αυτά τα μαγαζιά δεν υπάρχουν ούτε εκπτώσεις, ούτε θα σου κάνουν καλή τιμή επειδή είσαι τακτικός πελάτης, ούτε θα σημειώσουν το χρέος σου σε κάποιο τεφτέρι ώστε να το εξοφλήσεις αργότερα σε περίπτωση που είσαι άφραγκος. Εκμετάλλευση όχι αστεία. 

Για να μην αναφέρω τη κατάσταση στα «νοσοκομεία» των Pokemon, που μόλις τα γιατρέψουν σε ευχαριστούν και σου λένε πόσο πολύ επιθυμούν να σε ξαναδούν. Σε νοσοκομείο, πληγωμένο, ξανά και ξανά. Άσε που νοσοκόμος δεν υπάρχει ούτε για δείγμα. Η οικογενειοκρατία χτυπά και στα Pokemon με όλο το σόι των Τζόι να είναι νοσοκόμες και αυτό των Τζένη να είναι μπατσίνες. Βέβαια άντρες αστυνομικοί υπάρχουν, όμως τον ηγετικό ρόλο αναλαμβάνει πάντα μια Τζένη. Ρουσφέτια και εδώ.

Αμ το άλλο που ο καθηγητής Όουκ (ή κάθε άλλος με όνομα που παραπέμπει σε δέντρο) αφήνει τον εγγονό του είτε αυτός λέγετε Γκριν, Γκάρι (που δεν γνωρίζουμε αν έχει γονείς) ή όπως αλλιώς, να διαλέγει Pokemon μετά από σένα ώστε να έχει πλεονέκτημα. Διάλεξες φωτιά; Νερό εκείνος. Νερό εσύ, φυτό εκείνος. Φυτό εσύ, φωτιά εκείνος.

Και στην τελική όλος αυτός ο χαμός με τις μάχες και την κακομεταχείριση των Pokemon γίνεται για μια χούφτα καρφίτσες. Μικρά εμβλήματα ποικίλων σχεδίων και χρωμάτων, που τα αποκτάς νικώντας τους «ισχυρούς» και τα «τσιράκια» τους στα γυμναστήρια κάθε πόλης που επισκέπτεσαι. Να πληρώνουν άραγε οι γυμναστές όπως η Μίστη, ή ο Μπροκ τους εκπαιδευτές που αντιμετωπίζεις πριν από αυτούς ή κάνουν την βρόμικη δουλεία τζάμπα;

Όσο αφορά τώρα το καρτούν σίγουρα έχετε προσέξει ότι εδώ και δέκα χρόνια που προβάλλεται ο Ash είναι ίδιος και απαράλλαχτος λες και ο χρόνος δεν έχει περάσει ποτέ από πάνω του. Σαν να λέμε αυτό που είχε ο Benjamin Button* περίπου στο αντίστροφό του. Ο γυναικάς Μπροκ από την άλλη είναι από τους λίγους που θυμίζουν Ιάπωνα χάρης τα σχιστά – κλειστά για την ακρίβεια μάτια (πως στο καλό βλέπει;) Α και στο κόσμο των Pokemon δεν υπάρχει θεός. Η μάλλον υπάρχει και είναι Pokemon, ένα αλογόμορφο πλάσμα με τον όνομα Αρκέους. Στην αρχή δεν υπήρχε τίποτα, μετά ο Αρκέους εκ του μηδενός σε έξι μέρες έπλασε τα πάντα.

*Σύνδρομο Hutchinson – Gilford (προγηρία)