Μια παραμυθένια Δημοκρατία

Αναδημοσίευση σε μορφή παραμυθιού για χάρη του Daily Owl του: Μια δημοκρατία να την πιεις στο ποτήρι.

Δεν συνηθίζω να γράφω για τα κοινά. Ίσως να φταίει το ότι η πολιτική δεν είναι από τα τοπ ενδιαφέροντα μου. Ίσως γιατί είτε στοχοποιείσαι και τρέμεις για το κεφάλι σου, είτε γιατί δεν σε εκφράζει κανένα κόμμα με το θα που σου τάζει και δεν υλοποιεί ποτέ, είτε γιατί σε εντάσσουν από τη μια κομματική παράταξη στην άλλη στο δευτερόλεπτο, είτε γιατί αυτό το θέμα είναι λιγάκι τζιζ και έχει «κλείσει» αρκετά σπίτια. 
Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι παύει να με απασχολεί το τι συμβαίνει σήμεραΚαι για να καταλάβετε τι εννοώ, θα σας πω μια ιστορία, για μια εποχή αιώνες μακριά, για ένα τόπο παραδεισένιο, βγαλμένο από ένα παραμύθι. Το δικό μου παραμύθι. 

Ο τόπος αυτός είναι διαφορετικός από ότι έχετε συνηθίσει. Πανύψηλοι ουρανοξύστες και ψηλά κτήρια παντού, αστυνομικοί που καβαλικεύουν δράκους, άνθρωποι που ιππεύουν άλογα αντί για αυτοκίνητα και τα άλογα αυτά είναι σιδερένια και πετούν. Εδώ ζω τα τελευταία δέκα χρόνια, όταν μικρός που ήμουν, γεμάτος όρεξη για περιπέτεια και νέες ανακαλύψεις, άφησα τον βαρετό πλανήτη στον οποίο ζούσα και προσγειώθηκα με το διαστημόπλοιο μου σε ένα νέο. Δεν είμαι ο Μικρός Πρίγκιπας. Μην σας μπερδεύει. Αυτός έχει ξανθά μαλλιά ενώ εγώ σκούρα καστανά. Έχω και μούσια που εκείνος δεν είχε. Όχι σαν του κλαρινογαμπρού όμως. Η ζωή μας κυλούσε καλά αλλά τα εδώ και τρία χρόνια τα πράγματα κάπως άλλαξαν. Οι ηγεσίες μας αλλάζουν σαν τα πουκάμισα και τα πράγματα δεν είναι πολύ σταθερά.

Ο τελευταίος μήνας είναι πολύ καυτός για την χώρα μας και δεν ευθύνεται το ότι έχουμε καλοκαίρι. Άλλωστε στην Ελλάνια έχουμε δέκα μήνες καλοκαίρι και δύο μήνες χειμώνα οπότε είμαστε συνηθισμένοι σε θερμές μέρες. Οι πολιτικές εξελίξεις καθημερινά δίνουν και παίρνουν και κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει. Οι τελευταίες διαπραγματεύσεις πήγαν στα σκουπίδια και κατόπιν δημοκρατικών διαδικασιών αποδεχθήκαμε τα σκληρά αυτά μέτρα που μερικά δεν καταλαβαίνω τι σημαίνουν κιόλας. Κατόπιν δημοκρατικών διαδικασιών. Χμμ… ποιόν κοροϊδεύω. Τα ίδια συνέβαιναν και στον πλανήτη που ζούσα πριν. Δεν υπάρχει δημοκρατία στις μέρες μας. Ή μάλλον η δημοκρατία που υφίσταται σήμερα είναι σαν να σε απειλεί κάποιος με το πιστόλι στο κρόταφο. Θα κάνεις αυτό που θα σου πω, αλλιώς στην άναψα. Και τότε θυμήθηκα μια κουβέντα που είχα κάνει με ένα γέροντα με μακριά, λευκά, πυκνά γένια ενώ με το δεξί του χέρι χάιδευε μια φουντωτή αλεπού.  

Δημοκρατία έχουμε μου είπε και κοίταξα τους "φίλους" μας τους δανειστές να μου προτείνουν την κόλαση για να αποφύγω το χάος της πτώχευσης.

Δημοκρατία έχουμε μου είπε και κατάλαβα πως οι "φίλοι" μας  θέλουν δικιά τους κυβέρνηση στη χώρα μας. Δεν θα πρότειναν τόσο σκληρά μέτρα αν δεν γνώριζαν πως θα οδηγήσουν στην παραίτηση υπουργών και βουλευτών με σκοπό το διχασμό της κυβέρνησης και τελικά την διάλυση της και τις εκλογές.

Δημοκρατία έχουμε μου είπε και άκουσα για τις διαγραφές μελών κομμάτων επειδή αντιτάχθηκαν στη γνώμη του αρχηγού τους. Για ποιο λόγο δηλαδή γίνονται οι  εκλογές αν είναι να διαγράφονται με το έτσι θέλω τα άτομα που επέλεξε ο λαός να βρίσκονται στο κοινοβούλιο;  Εμείς σας βάλαμε εκεί μέσα, εμείς θα σας πούμε πότε θα φύγετε.

Δημοκρατία έχουμε μου είπε και κάθε μέρα βλέπω τα ΜΜΕ να χειραγωγούν ένα ολόκληρο λαό και να οδηγούν τη σκέψη του στα σκατά.

Θυμάμαι κάποτε διάβαζα για κάποιον φιλόσοφο Αριστοτέλη από τα Στάγειρα που ήταν αντίθετος στη δημοκρατία. Ε λοιπόν με όλα αυτά του δίνουμε ακόμα ένα λόγο να είναι αντίθετος. Στην Δημοκρατία, έλεγε ο φιλόσοφος Ρουσσώ, καθένας είναι απόλυτα ελεύθερος να κάνει ό,τι δεν βλάπτει τους άλλους. Να την χαιρόμαστε τέτοια Δημοκρατία που έχουμε.

Κάποτε ο Σεφέρης είχε γράψει: Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει…

Μήπως να πω κάτι ανάλογο για την Ελλάνια;